یئنییئتمهلر اوچون حیكایه
گؤبهلكلر ایله چینار
یاغیش یاغماق اوزرهایدی. قارا بولودلار های-كوی سالمیشدیرلار. ایلدیریملار چاخاراق یاغیشین گلمهسینی قورتلاییردیلار.
بیرآزدان یاغیش یاغمایا باشلادی. آغاجلار سئوینج ایچینده یاشاییردیلار. هر یئر ایسلانمیشدی. بالاجا بؤجكلر، چكیرگهلر، ایلبیزلر و... اوتلارین یارپاقلارینین آلتینا سیغینمیشدیرلار.
بولودلار كؤینكلرین سیخیب قورتولاندان سونرا، دوم- دورو ماوی گؤی اورمانا گولومسهدی. گونش ایسه بولودلارین كؤچمهسیندن سونرا كئفی سازالیب، گؤیون دورولوغوندا اؤزونه باخیب ساچلارینی داراماغا باشلادی.
بو آرادا قوجا چینارین دیبیندن ایكی گؤبهلك ایلدیریملارین چاخماسیندان سونرا یئردن پیرتلامیشدیلار. چوخ سئوینیردیلر. باشلارین بویان-اویانا چئویریب بؤیوك بیر یئرین صاحیبی اولدوقلارینی ساندیلار.
ایكی گوندن سونرا بیر آز تؤرهلیب، قول-قاناد آچیب یاخینلیقلاریندان كئچن كیچیك بؤجكلری دیسكیندیریب، "بورالارا دولانمایین بورا بیزیمدیر" دئییب اونلاری قووالاییردیلار.
اوجا چینارلار ایسه بو بالاجا قوناقلارین ایشلرینه یاخیندان باخیب هئچ نه دئمهییردیلر.
ائكیز گؤبهلكلر بیرگون یاخینلیقلارینداكی چیناریدا اورادان قوومالارینی دوشوندولر. چینارا ساری اوز توتوب:
"هئی یئكه دوه! بورادان تئز چیخ گئت بورا بیزیم یورد-یووامیزدیر" دئییب چیناری تعجبلندیردیلر.
قوجا چینار گؤبلكلرین بو سؤزوندن هویوخوب، اونلارا:
"آی قونشولار نه اولوب سیزه، نه دئییرسیز؟" دئدی.
سونرا داوام ائتدی: "دؤرد گون عؤمرونوزدن كئچیر، باشینیزا كولگه سالدیم، یئلدن قورودوم، یووا وئردیم سیزه، ایندی ایسه گمیده اوتوروب گمیچی گؤزو چیخاریرسینیز؟"
گؤبلكلر اوجادان گولوب:
"سن نه دئییرسن قوجا، سن یوخایدین! بیز بورادایدیق! سن نه زامان گلیبسن؟ صاباحادك گئتمهسن اؤزوموز سنی قووالایاجاغیق، آنجاق بیزدن دئمك" دئییب، پیچیلداشدیلار.
چینار ایسه اؤزونو ایتیرمهییب:
"اولسون زامان هر شئیی آچیق- آیدین ائدهجك» دئیه اونلارا جاواب وئردی!
بو دئییشمهنین صاباحی، گونش ساچلارینی اورمانا سرنده، چیناری یوخودان اویاتدی. چینار اسنهییب آیاغی آلتینا باخاندا، گؤردو گؤبلهك همیشهلیك یوخویا گئدیبلر.
Yeniyetəmələr üçün hikayə
Göbələklər,lə Çinar
yazar: Hüseyn vaihdi
Yağış yağmaq üzərəydir. Qara buludlar hay-küy salmışdırlar. Ildırımlar çaxaraq yağışın gəlməyini qurtlayırdılar.
Birazdan yağış yağmaya başladı. Ağaclar sevinc içındə yaşayırdılar. Hər yer islanmışdı. Balaca böcəklər,çəkirgələr, ilbizlər və... otların yarpaqlarının altına sığınmışdırlar.
Buludlar köyənklərin sıxıb qurtulandan sonra, dum-duru mavi göy ormana gülüməsədi. Günəş isə buludların köçəməsindən sonra kefi sazalıb, göyün duruluğunda özünə baxıb saçlarını daramağa başladı.
Bu arada qoca çinarın dibindən iki göbələk ıldırımların çaxmasından sonra yerdən pırtlamışdılar. Çox sevinirdilər. Başların buyan-oyana çevirib böyük bir yerin sahibi ulduqlarını sandılar.
İki gündən sonra bir az törəlib, qol-qanad açıb yaxınlıqlarından keçən kiçik böcəkləri diskindirib, "buralara dolanmayın bura bizimdir" deyib onları qovlayırdılar.
Uca çinarlar isə bu balaca qonaqların işəlrinə yaxından baxıb heç nə deməyirdilər. İkiz göbəlklər birgün yaxınlıqlarındakı çinarıda oradan qovmalarını düşündülər. Çinara sarı üz tutub:
"hey yekə dvə! buradan tez çıx get, bura bizim yurd-yuvamızdır" deyib çinarı təəcüblənədirdilər.
Qoca çinar göbəlklərin bu sözündən huyuxub, onlara:
"ay qonşular nə olub sizə, nə deyirsiz?" Dedi.
Sonra davam etədi: "dörd gün ömürünüzdən keçir, başınıza kölgə saldım, yeldən qorudum, yuva verdim sizə, indi isə gəmidə oturub gəmiçi gözü çıxarırsınız?"
Göbəlklər ucadan gülüb:
"sən nə deyirsən qoca, sən yoxaiydin! Biz buradaydıq! Sən nə zaman gəlimisən? sabahadək getməsən, özümüz səni buradan qovalayacağıq, ancaq bizdən demək" Deyib pıçıldaşmaya başladılar.
Çinar isə özünü itirməyib:
"olsun zaman hər şeyi açıq-aydın edəcək» deyə onlara cavab verdi!
Bu deyişmənin sabahı, günəş saçlarını ormana sərəndə, çinarı yuxudan oyatdı. Çinar əsnəyib ayağı altına baxanda, gördü, göbələklər həmişəlik yuxuya gediblər.
+0 بهین